Het is niet vaak stil bij Goud op kantoor, maar gisteren wel. We kwamen net terug van het Overleefhuis en daar waren we dus stil van.
We zijn heus wel wat gewend bij Goud van Noord, maar Boy Zandbergen en Rob Schouten maakten indruk met het leven van Yvonne en Loes.
Er was ruimte voor openheid, een lach en een traan. Er was vooral ruimte voor het verhaal van een leven in armoede waarin wij ineens de portemonnee en daarmee de hoofdrol kregen.
We spraken over de (voor)oordelen, de verwijten, het voortdurende rekenen, over de dilemma’s, de eindeloze stroom van onverwachte kosten, het gevoel van tekort schieten, machteloosheid, frustratie, het verlies van je eigenwaarde, de pijn als je niet (meer) mee kunt komen met andere ouders, je familie, vrienden en bekenden.
Wat me het meest bij blijft is dat je voortdurend voor keuzes staat en dat het goede antwoord er gewoon niet tussen zit. Dat je ongevraagd in een wedstrijd zit die je nooit kunt winnen en de uitspraak van Rob: ‘Ik was onzichtbaar geworden’.
Wat ik meeneem?
1. Respect voor de veerkracht en het doorzettingsvermogen die mensen ondanks alles laten zien = goud!
2. Dat we moeten blijven werken aan onze oren, ogen én aan manieren om er te zijn zonder mensen hun eigenwaarde te ontnemen.
3. Ja, óók dat we niet zonder noodhulppot kunnen!
Wil je ook je steentje bijdragen? Dat kan door een gift over te maken naar NL55TRIO0197815901 t.n.v. Goud van Noord o.v.v. noodhulp