Het verschil dat we konden maken tijdens de lockdown gaf ons vleugels. Samen met al onze vrijwilligers en partners in de wijk konden we een verschil maken voor mensen.

Corona maakte nog eens duidelijk hoe groot de verschillen zijn in Rotterdam: Waar de een moeiteloos meekon in alle digitale oplossingen was dat voor een ander een brug te ver. Waar de een hamsterde viste de ander achter het net. Waar de een thuis aan het werk ging raakte de ander zijn baan kwijt.

Wat ons allemaal verbond was het gevoel van overmacht dat we nauwelijks meer kenden. We zijn immers zo gewend om dat wat in ons hoofd zit uit te kunnen voeren.

En toen kwam het moment van de versoepelingen. Het was niet langer zwart-wit, maar we moesten een weg zoeken in het grijze gebied van vragen ‘wat kan al wel’ en ‘wat nog niet’, ‘wie wil wel’ en ‘wie nog niet?’ We werkten aan een plan en dat leverde een heel dubbel gevoel op. Er kan veel, maar minder dan we zouden willen. Een matig compromis met Corona?

Nee, als we iets geleerd hebben is het dat je niet even de wereld kunt veranderen, maar dat ieder verschil dat je voor iemand maakt telt en van waarde is. Dan zijn we vooral blij dat we er weer meer en meer kunnen zijn voor al die dappere mensen die we leerden kennen.